კიელსისა და ოქსფორდის უნივერსიტეტების ფსიქოლოგები ცდილობდნენ გაერკვნენ, თუ რატომ შეუძლია წყევლის ტკივილის შემცირება. ეს ეფექტი მეცნიერებისთვის უკვე ცნობილია, მაგრამ მისი მექანიზმი გაურკვეველი რჩება.
მეცნიერებმა გააანალიზეს გინების ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტის ორი არსებული ახსნა. პირველის თანახმად, გინება, ემოციების პროვოცირება, აღაგზნებს ავტონომიურ ნერვულ სისტემას, რაც, თავის მხრივ, იწვევს ტკივილის შემცირებას. მეორე ახსნა ამბობს, რომ გინება ყურადღებას იპყრობს და იწვევს ტკივილის რეგულირების კოგნიტურ პროცესს, რომელიც თრგუნავს თავის ტვინის იმ უბნებს, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან სენსორულ და ემოციურ აღქმაზე, ხოლო ერთდროულად ააქტიურებს ნაცრისფერი ნივთიერების ოპიოიდურ რეცეპტორებს, რაც იწვევს ენდორფინების გამოყოფას. ეს განადგურება ხშირად ასოცირდება რაიმე სასაცილოსთან ან უჩვეულოსთან.
ამ განმარტებების შესამოწმებლად, ექსპერტთა ჯგუფის, მათ შორის ენათმეცნიერების და შეურაცხმყოფელი სპეციალისტების დახმარებით, გამოიგონეს ორი ყალბი გინება. ერთი, რომელიც იწვევს ძლიერ ემოციურ პასუხს, არის "ფუჩი", ხოლო მეორე, მხიარული, ყურადღების გამახვილება - "ბრუნვა".
შემდეგ, ექსპერიმენტის მსვლელობისას, 92 ცდის პირს უნდა ჩაედოთ ხელი ყინულის წყლის ჭურჭელში და იქ ეჭირათ მაქსიმუმ სამი წუთის განმავლობაში, ერთდროულად წარმოთქმული ოთხი სიტყვიდან ერთ-ერთი: ცნობილი "ნაგავი" გამოიგონა გინება "fouch" და "twizpipe" ან იგივე ნეიტრალური სიტყვა, რომელიც ასევე სპეციალურად იყო შერჩეული, მაგალითად "მყარი".
სანამ სუბიექტები წყალს იჭერდნენ, მეცნიერებმა შეაფასეს მათი გულისცემა, რამაც განსაზღვრა ტკივილის ზღურბლი და ასევე გაზომა ტკივილის შემწყნარებლობის დონე - რამდენ ხანს მოახერხა სუბიექტმა წყალში ხელის შენარჩუნება. ამის შემდეგ, ექსპერიმენტის მონაწილეებს უნდა შეავსონ კითხვარი ტკივილის შეგრძნებებისა და წარმოთქმული სიტყვების ემოციური აღქმის შესახებ.
შედეგად, აღმოჩნდა, რომ გამოგონილი გინება მართლაც იწვევს ემოციებს და გაერთობს ცდის პირებს, მაგრამ არანაირ გავლენას არ ახდენს მათ ტკივილზე - ნეიტრალური სიტყვის მსგავსად. მაგრამ სიტყვის "ნაძირალა" გამოთქმა შეამცირა ტკივილის ბარიერი და გაზარდა ტკივილის შემწყნარებლობა დაახლოებით მესამედით.
კვლევის ავტორებმა ამრიგად კიდევ ერთხელ დაადასტურეს გინების ეფექტურობა ტკივილთან მიმართებაში, მაგრამ აღიარებენ, რომ მათ ვერ ახსნეს ამ ეფექტის მექანიზმი. ექსპერიმენტის შედეგებზე დაყრდნობით, მათ მიაჩნიათ, რომ გინების სიტყვის მოქმედება მაინც ასოცირდება ემოციურ აღგზნებასთან და არა ყურადღების გადატანასთან. მაგრამ ვარაუდობენ, რომ გინების ემოციური გავლენა ბავშვობაში ხდება, როდესაც ადამიანები ისწავლიან ასეთ სიტყვებს და დიდწილად დამოკიდებულია იმ გარემოებებზე, რომლებთანაც იგი ასოცირდებოდა. მაშასადამე, ხელოვნურმა ემოციურმა წყევლამ, რომელიც ექსპერიმენტის დაწყებამდე ისწავლეს, ვერანაირი შედეგი ვერ გამოიღო.
